datum	afstand	voet	top	hoogteverschil	stijging (%)	tijd	gemiddelde
18-05-2006	21,5 km	295m	1909m	1614m	7,5 (11,6 max)	1:39:06	13,0 km/u

De Mont Ventoux mag niet ontbreken in het rijtje van een wielrenner die zegt een ervaren klimmer te zijn. De Mont Ventoux is uniek en levert iedere bedwinger ongetwijfeld nieuwe ervaringen op. Al was het alleen nog maar het rijden door het prachtige bos vol leven en het kale landschap, waar juist nauwelijks een teken van leven te bespeuren is (zie hierboven). Maar wat voor elke col geldt, geldt zeker voor de Mont Ventoux; je bent pas boven als je op de top bent!

Ik was voordat ik aan de voet verscheen nogal sceptisch over de grootsheid van de berg. Ik had er veel over gelezen en gehoord, maar wilde het graag eerst met eigen ogen zien. Zodra de Mont Ventoux aan de horizon verscheen wist ik wat men bedoelde. In de Alpen en de Pyreneeën komt het zelden voor dat je vanaf de voet van de berg de top ziet liggen, laat staan van nog grotere afstand. Vrijwel altijd kruist een andere bergrug je blik en zie je pas laat het eindpunt. De Mont Ventoux is echter vanuit de verre omgeving zichtbaar. Het boezemde mij geen schrik in, maar dat lag meer aan mij dan aan de berg. Maar deze berg heeft onmiskenbaar iets magisch, en dat heeft ie mij volkomen duidelijk gemaakt tijdens mijn barre kennismaking via de noordzijde. De Mont Ventoux is niet de langste, niet de hoogste en niet de steilste col. Toch is ie zeker een van de zwaarste in West-Europa. Extra factoren die de klim bemoeilijken zijn de enorme hitte als de zon hoog aan de hemel staat, de harde mistralwind in de laatste kilometers en het aantal te overbruggen hoogtemeters. Wat naar mijn idee ook meespeelt is dat je in de omgeving niet echt goed kunt acclimatiseren op cols van bijvoorbeeld de tweede categorie, omdat deze in de wijde omgeving simpelweg niet te vinden zijn.

De beklimming vanuit Bedoin kwam voor mij drie dagen na de enorme beproeving die ik aan de andere kant van de berg had moeten doorstaan (zie Een wielrenner in nood). De zuidzijde beviel aanzienlijk beter ondanks dat juist deze kant de legendarische en op papier meest zware is. Het is ook hier waar Tom Simpson in 1967 de dood vond.

Bovenkomen is één, een goede tijd realiseren is nog wat anders, zeker als je voor het eerst met de 'berg der bergen' kennismaakt. Door mijn slechte ervaring aan de noordzijde ben ik voorzichtigheidshalve erg rustig begonnen (hartslag gemiddeld 160, bij een omslagpunt van 178). Pas toen ik de 'groene hel' indraaide heb ik mijn omslagpunt opgezocht en later het maximum. Met dit in het achterhoofd en een flinke ervaring rijker, denk ik dat ik met eenzelfde (beperkte) trainingsarbeid nog zeker 4 minuten sneller moet kunnen. Het waaide ook hard die dag en niet in de juiste richting, maar mij is al verteld dat het altijd wel iets is op deze waanzinnige berg.

Mont Ventoux (vanuit Malaucène, hors categorie)	waardering klim	waardering beste tijd

datum	afstand	voet	top	hoogteverschil	stijging (%)	tijd	gemiddelde
15-05-2006	21,0 km	327m	1909m	1582m	7,5 (14,2 max)	1:41:50	12,4 km/u

---

In Malaucène begint de klim langs de noordzijde van de Mont Ventoux. Aan het profiel van deze klim valt vooral het zware middenstuk op, met stijgingspercentages van meer dan 14%. De noordzijde is aanzienlijk grilliger dan de zuidzijde. Als je de voorkeur geeft aan het klimmen in een monotoon ritme (zoals ik) dan is deze klim een absolute killer. Ik vond hem zelfs zwaarder dan de zuidzijde, maar de vorm van de dag maakt een objectieve beoordeling moeilijk. Wellicht had ik de klim met een lichter verzet ook wel anders ervaren. Maar de klim aan de noordzijde is hoe dan ook geen opwarmertje.

Ik zal nog vaak terugdenken aan de martelgang die ik hier beleefde. Het is raar te ervaren dat je je maximaal inspant en dat je vriendin half rennend, half wandelend naast je verschijnt. Natuurlijk zag ik er niet "nog fris uit" zoals ze beweerde, maar, zo verklaarde ze later, ze moest wát om mij op de fiets te houden. Een enkele keer zag ik 8,5 km/u op mijn teller. Op zulke momenten voel je je echt geen wielrenner meer. Mijn fietsmaat, die op het steile stuk van ver terugkwam, zei naderhand mij te hebben aangezien voor een MTB-er, die zich zwalkend een weg omhoog baande .....

Ik ben langs zowel de noord- als de zuidzijde afgedaald. Afdalen is op zich al heerlijk, maar op de Mont Ventoux is het allemaal nog net wat specialer. De weg is op de meeste plaatsen enorm breed en vanwege het geringe aantal haarspeldbochten erg overzichtelijk. Kilometers lang rij je zonder te trappen 60km/u en hoef je maar heel af en toe in de remmen. Als je achter een 12 of 11 hebt liggen dan is ook 70km/u eenvoudig te bereiken. Ik was er beide keren op een doordeweekse dag in mei en er was vooral toen ik langs de noordzijde afdaalde nauwelijks verkeer.

Het werd zonder twijfel de mooiste afdaling die ik tot op heden reed. Het is overigens wel aan te raden om enige voorzichtigheid in acht te nemen tot onder de boomgrens. De wind kan op de open vlakte verraderlijk tekeergaan en vanuit verschillende richtingen komen. Voor je het weet word je naar de andere weghelft geblazen, of erger. De Mont Ventoux is de lange reis vanuit Nederland meer dan waard. Als ik meer tijd had gehad was ik zeker nog vaker omhoog gereden. Helaas heb ik tijdens het fietsen te weinig van zijn schoonheid gezien. Ik heb de berg der bergen vooral gevoeld, maar van de 42,5 kilometer aan mooie plekjes en schitterende uitzichten is veel te weinig blijven hangen.

Kijk voor meer informatie en verhalen over de Mont Ventoux op Fietsen op De Kale Berg