datum	afstand	voet	top	hoogteverschil	stijging (%)	tijd	gemiddelde
26-07-2007	26,5 km	628m	2165m	1537m	5,8 (11,0 max)	1:47:41	14,8 km/u

Het kleine plaatsje Innertkirchen ligt aan de voet van twee grote Zwitserse bergpassen: de Grimselpass en de Sustenpass. De passen verschillen weinig van elkaar; de lengte, het hoogteverschil, de breedte van de weg, het aantal tunnels, de omgeving, het is allemaal nagenoeg hetzelfde. Verschillend is bijvoorbeeld wel dat de Grimselpass je langs twee grote hooggelegen stuwmeren voert die je in de laatste kilometers, vanwege de vrijwel vlakke weg langs de meren, nog de gelegenheid geven op adem te komen. Maar ook de Sustenpass heeft punten waar de weg nauwelijks omhoog loopt of zelfs licht daalt. Maar misschien is juist het voortdurend wisselende stijgingspercentage wel wat de beklimmingen zwaar maakt. De profielen boezemen de ervaren klimmer waarschijnlijk niet eens zo heel veel schrik in, maar ze zijn verraderlijk. Het bleek vooral op de Grimselpass lastig een ritme te vinden, het was telkens weer zoeken en eigenlijk heb ik het niet gevonden.

De Grimselpass blijkt een paradijs voor motorrijders. Ze razen je continu voorbij en dat is wel even wennen als je met rustige, stille beklimmingen als de Luz Ardiden of de Col de la Madeleine in je achterhoofd naar Zwitserland bent gekomen. Er is voor de motorrijders ook alle gelegenheid tot racen; de weg is van de voet tot aan de top breed en op de meeste plaatsen overzichtelijk. Verlichting op je fiets is op z'n minst een aanrader voor als je de Grimselpass wil fietsen. Er zitten tamelijk veel tunnels in, waarvan de meeste flauw verlicht. Dit is niet echt voldoende om je veilig te voelen op een fiets zonder verlichting. Na een kilometer of 16 kom je een lange tunnel tegen met een bordje met 11%. Deze tunnel kun je omzeilen door vlak ervoor het weggetje rechts in te slaan (zie de foto hiernaast). Je rijdt dan langs de berg naar hetzelfde punt als waar de tunnel eindigt. Voor de liefhebbers van kasseien; er ligt daar een korte strook met kleine kasseitjes.

De afdaling van de Grimselpass is schitterend, maar pas op voor de motors die je tegemoet komen en die je inhalen. Buiten wat richeltjes dwars over de weg ligt het asfalt er prachtig bij en kun je heerlijk naar beneden suizen. Je moet hier en daar wel wat bijtrappen. Ik heb het verkeer op de Grimselpass als hinderlijk ervaren, maar had de beklimming desondanks niet willen missen. De pas is op zichzelf erg mooi, zoals eigenlijk de hele onderste helft van Zwitserland mooi is. En al krijg je er in volle inspanning of in volle concentratie in de afdaling lang niet alles van mee, je voelt toch waar je je bevindt.

Mijn tocht over de Grimselpass was zwaarder dan verwacht. Ik wist dat de eerste keer bergop na ruim een jaar op het vlakke altijd moordend is en ik wist dat 26 km lang is, maar toch was er iets van onderschatting ingeslopen. Daar komt bij dat ik met mijn krap 500 km in de benen misschien te makkelijk dacht dat het klimgevoel wel zou komen. Het kwam die dag niet en ik heb op een aantal momenten Mont Ventoux en Stelvio-flashbacks gehad. De meest hachelijke momenten had ik in de kilometers na de lange 11%-tunnel tot het eerste stuwmeer waar de wind vol in mijn gezicht blies, en de laatste twee kilometers waarin het licht langzaam uitging. Ik heb er uitgehaald wat er die dag in zat maar dat was om verschillende redenen niet zo veel als ik stiekem hoopte. De Grimselpass werd dus een flinke beproeving, maar objectief gezien is de pas vanwege het hoogteverschil, de hoogte van de top en de lengte van de klim ook absoluut het predikaat 'hors categorie' waard.

datum	afstand	voet	top	hoogteverschil	stijging (%)	tijd	gemiddelde
29-07-2007	27,9 km	625m	2224m	1599m	5,7 (10,5 max)	1:48:26	15,4 km/u

De Sustenpass is misschien minder bekend, maar zeker zo mooi als de nabijgelegen Grimselpass. Op het enige kruispunt van betekenis in Innertkirchen begin je als je rechtdoor gaat direct aan de Sustenpass en als je rechtsaf slaat, begint na een halve kilometer de Grimselpass. Een perfecte plaats dus om te verblijven. In het verlengde van de Grimselpass ligt nog het laatste deel van de Furkapass, voor degenen die de Grimselpass niet zwaar genoeg vonden.

De Sustenpass is voor de fietser aanlokkelijker dan de Grimselpass. De voornaamste reden is de minder drukbevolkte weg. Ook de loop van de weg vond ik mooier, voornamelijk omdat de weg eigenlijk nergens recht is en je gedurende bijna 28 kilometer door een verbluffend mooi landschap slingert. Maar groot is het verschil met de Grimselpass hierin niet. Ook de tunnels ontbreken op de Sustenpass niet, en ook hier is verlichting op de fiets zeer aan te raden. Waar het van de Grimselpass heerlijk afdalen was, viel dat op de Sustenpass nogal tegen omdat het wegdek er lang niet zo strak bij ligt. Ook de elkaar snel opvolgende bochten helpen (zeker de onervaren daler) niet. Bovendien is er een tunnel die zodra je hem inrijdt, aan een voor je gevoel eindeloze bocht begint. Je rijdt met hoge snelheid het flauw verlichte donker in en je mag hopen dat je je fiets in bedwang kunt houden. Het lukte mij maar ternauwernood.

Tijdens mijn beklimming van de Sustenpass lag mijn hartslag gemiddeld acht slagen lager dan de tijdens de klim naar de Grimselpass drie dagen eerder. Dat maakte het een stuk aangenamer en zorgde er bovendien dat ik meer rek naar boven had om in een ritme te kunnen blijven fietsen. Ik kon nog aanzetten als de weg plots steiler werd, iets wat op de Grimselpass maar moeizaam ging. Waarschijnlijk had ik op de top een minuut of zes voorgelegen als ik had gereden tegen mezelf met de benen van drie dagen eerder. Dat verrastte me niet omdat het altijd zo is dat ik verbeter als ik langer in het hooggebergte verblijf. Daarbij is de eerste keer bergop per definitie zwaarder dan de tweede keer. Het verschil was nu zeer nadrukkelijk voelbaar, zeker de dag erna.

Met een goed getraind lichaam had het zeker nog sneller gekund, maar gezien mijn matige voorbereiding was ik behoorlijk tevreden met hoe ik de Sustenpass bedwong. Pas in de laatste kilometer begon ik uit te zien naar het einde van de klim. Het fietsen over de Zwitserse bergpassen was weer een nieuwe ervaring in de reeks cols die ik eerder bedwong. Vooral de lengte van de klim, de breedte van de weg (lees ook: de verkeersdrukte) en het grillige profiel van de passen zijn kenmerkend, en in die combinatie door mij nog niet eerder gezien.